Journey to the Centre of the Earth

De compositie 'Voyage au centre de la terre ....' is gebaseerd op de wereldberoemde roman van de Franse schrijver Jules Verne. Het boek beschrijft de poging het middelpunt van de aarde te bereiken. Een afdaling van de op IJslandgesitueerde vulkaankrater 'de Sneffels', markeert het begin van deze reis in het ondermaanse. De Duitse geoloog professor Lidenbrock wordt hierbij vergezeld door zijn neefje Axel en een IJslandse gids genaamd Hans. Laatstgenoemdezal in menig netelige situatie nog van pas komen.

De componist heeft getracht in dit eendelige werk een aantal significante momenten uit deze roman te verklanken.
In de inleiding wordt door middel van donkere kleureneen beeld geschetst van de desolate sfeer op het eiland. Optrekkende flarden nevel onthullen de flanken van de monumentale berg 'de Scartaris'. De componist tracht dit beeld te vangen in een majestueus, breed opgezet koraal.
Vervolgens staan ostinate ritmiek en virtuositeit voor de hectische afdaling in de vulkaankrater.
De groep daalt dieper en dieper af, en reist daarbij zuidwaards, weg van IJsland. Onderweg komen ze allerlei rotsformaties,fossielen en mineralen tegen. Op een diepte van 'dertig uur gaans', op ca. 150 km. diepte, bereikt het gezelschap een onderaardse zee die 'de Lidenbrockzee' genoemd wordt.
Vreemd aandoende electrische verschijnselen enonvoorspelbare weersomstandigheden vergezellen dit zonderlinge fenomeen. In een orkestrale tutti-episode wordt deze indruk verklankt.
Op een provisorisch gebouwd vlot vervolgt het groepje hun reis, daarbij koersend naar dezuidkust van deze enorme zee. Eenmaal aan wal gekomen verspert een enorm rotsblok verdere doorgang.
Het opblazen van dit obstakel ontketent een ware klankeruptie in het orkest. Echter, de ontploffing heeft een onvoorzien neveneffect.